Woord: hebbig
|
hebbig , hebbig
, voor hebzuchtig. Dat zegt enkel de gemeene man. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
|
hebbig , hebbîg
, hebzuchtig, inhalig; ook Noord-Brabant, maar alleen onder den gemeenen man, en Oostfriesch = hebzuchtig, gierig, enz. Kil. hebachtig (thans verouderd) = hebzuchtig. (v. Dale: gemeenzaam. gewestelijk hij is een hebbende gek = een inhalig mensch.) Drentsch hebrechtig = hebzuchtig. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
hebbig , hebbig , bijvoeglijk naamwoord
, hebzuchtig Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |