Woord: knielen
|
knielen , kneile
, kneilde, haet of is gekneilt , knielen. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
knielen , knielen , kneilen , zwak werkwoord, overgankelijk
, Ook kneilen (Zuidoost-Drents veengebied) = knielen Ik mus der bij knielen, anders kun ik der niet bij (Dro), Ik hoeve toch warachtig ok niet veur hum te knielen hem onderdanig te zijn, hem te smeken (Zdw) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
knielen , knele , kneje , werkwoord
, kneelde, gekneeld/kneejde gekneejd , knielen , VB: Es de perséssie mêt 't Allerhêlligste langs kömp, knele de lûi mêt èine kneej oppe groond.; kneje (vero.) Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
knielen , knele , werkwoord
, knielen Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |