Woord: nazaat
|
nazaat , naozaot , de
, naozaoten , (sa) = nazaat Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
nazaat , naozaot , zelfstandig naamwoord
, de; nazaat Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
nazaat , naezaete , zelfstandig naamwoord
, nazaten, nakomelingen Zie naegeslacht Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
nazaat , naoziet , zelfstandig naamwoord mannelijk
, naoziete , - , afstammeling , (vero.) VB: De naoziete van de graof van Groéselt woene ién München; nazaat (vero.) (zie bij 'afstammeling') Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
nazaat , naozaat , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, naozate , afstammeling, nakomeling Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |