Woord: peuk
peuk , peuk
, eenen afgunstigen of schraapzuchtigen mensch. Ook wel een plaatzieke jongen of meisje. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
peuk , pök , (mannelijk)
, klein eindje (wordt van een eind sigaar, van een kleinen jongen enz. gezegd). Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
peuk , peuk
, eindje sigaar. Bron: Beets, A. (1954), ‘Leidse woorden en uitdrukkingen’, in: Bicker Caarten, A. (red.), Leids Volksleven, Leiden: Sijthoff |
peuk , peuk , peukel
, klein ventje Bron: Steenhuis, F.H. (1978), Stoere en Olderwetse Grunneger Woorden, Wildervank: Dekker & Huisman |
peuk , peukie , zelfstandig naamwoord ’t
, Ook: klein, nietig persoontje of diertje. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
peuk , peuk , peuke , de
, Ook peuke (Zuid-Drenthe) = 1. peuk Gooi het peukien maor weg, die hoej niet op te roken (Bui) 2. penis (Midden-Drenthe) Hie hef jeuk an de peuk (Rol) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
peuk , peukien
, peukje van een sigaret Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
peuk , peuk
, jongetje. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
peuk , peukien
, peukje. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
peuk , peuke , zelfstandig naamwoord
, de; eindje sigaar of sigaret, ook als scheldwoord gebruikt Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
peuk , peukske , puuëkske
, peukskes/puuëkskes , (verkleinwoord), eerste vorm Buitenijen (kerkdorpen rondom stadskern), Nederweerts, Ospels; tweede vorm Weerts (stadweerts); beetje, klein, zak, gevulde (graan/meel) Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |