Woord: pinkelen
|
pinkelen , pinkelen
, Spel met een aan beide einden aangepunt stokje en een slagplankje. Bron: Beets, A. (1927), ‘Utrechtsche Volkswoorden en Volksgezegden’, in: Driemaandelijksche bladen 22, 1, 1-30, 73-84. Groningen |
|
pinkelen , pingkele
, pingkelde, haet gepingkelt , pinkeren, zie: “Woordenboek van het Sittards dialect van P.J.G. Schelberg”, Kenjersjpeelkes, blz. 511. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
pinkelen , peenkele
, spel woabeej de peenkel (en sigaarvörmig stukske hôlt) mit en plaenkske wuurt weggehówd. Deen d’r “aan” is, mótte peenkel truggoëje nár de “pot”. Degene ván wie de peenkel ut wietste vánne pot blief ligge, haed verloare. Bron: Kuipers, Cor e.a. (1989), È maes inne taes. Plat Hôrster, Horst. |
|
pinkelen , pînkele , werkwoord
, afdingen, kinderspel, pingelen Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
pinkelen , pienkele
, pienkelde – gepienkeld , plassen Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. |