Woord: plavuter
|
plavuter , plavuter , (mannelijk)
, "arm mensch; ook wel voor een’ gemeenen kerel; onverschillig levend, weinig beduidend mensch." Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
|
plavuter , plavuter , plevuter , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, plavuters , plavuterke/plevuterke , achterwerk, deugniet, plavuis, tegel, schooier, windbuil Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |