Woord: pongelen
|
pongelen , póngele
, póngelde, haet of is gepóngelt , sollen of dragen van, of: sollen met kleine kinderen; knuffelen. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
pongelen , póngele , werkwoord
, póngeltj, póngeldje, gepóngeldj , 1. op een overdreven manier knuffelen met een kind of een dier 2. kneden zie ook knaeje, mingele Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
pongelen , pôngele , poongele , werkwoord
, eerste vorm Nederweerts, Ospels; tweede vorm Weerts (stadweerts), Buitenijen (kerkdorpen rondom stadskern); prutsen, rommelen, werken, zonder succes Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |